Z okazji dzisiejszego święta ogłaszamy konkurs dla wnikliwych czytelników książek „Z jakiej książki jest ten cytat?” Należy odgadnąć, z jakich książek pochodzą cytaty zamieszczone poniżej.
Odpowiedź należy wysłać w wiadomości prywatnej na FB kruszwickiej biblioteki (podać numer cytatu, autora i tytuł książki). Na odpowiedzi czekamy do niedzieli 25 kwietnia 2021 r. (do godz. 23.59). W losowaniu nagród książkowych wezmą udział osoby, które poprawnie wskażą co najmniej trzy źródła cytatów.
Cytaty:
1. „Danny popatrzył na Jacka, na Wendy i znów na Jacka. Zapadła chwila ciszy i wtedy uświadomili sobie, gdzie i w jakim położeniu się znajdują; wiatr zawodził na dworze, miótł świeżym śniegiem z północnego zachodu; stary hotel trzeszczał i stękał, szykując się do przetrwania kolejnej zawieruchy. Ich odcięcie od świata objawiło się Wendy z nieoczekiwaną mocą, przypominając cios zadany pod serce”.
2. „– Ja – przytaknął kot, który czuł się pochlebiony, i dodał: – Miło mi słyszeć, że się pan tak uprzejmie zwraca do kota. Nie wiadomo, dlaczego wszyscy mówią do kotów „ty”, choć jako żywo żaden kot nigdy z nikim nie pił bruderszaftu”.
3. „– Zebraliśmy się tutaj, aby zbadać sprawę śmierci Samuela Edwarda Ratchetta, alias Cassettiego. Istnieją dwa możliwe rozwiązania tej zbrodni. Przedstawię wam obydwa, a następnie poproszę obecnych tu Monsieur Bouca i doktora Constantine’a, aby ocenili, które jest prawdziwe”.
4. „Wszystkie pytania, jakie pani Bennet oraz jej pięć córek zadało seniorowi rodu, nie wystarczyły, aby uzyskać od niego kompletny i satysfakcjonujący opis pana Bingleya. Damy stosowały przeróżne metody – pytały go wprost, snuły domysły, podsuwały odpowiedzi, ale pan Bennet był nieugięty i zręcznie omijał wszelkie pułapki i zasadzki”.
5. „Pan Michał, prosty porucznik dragonów, wiele sobie po owej walce obiecywał, bo albo śmierć sławną, albo równie sławne zwycięstwo, więc niczego nie zaniedbał, aby się godnym takiego przeciwnika okazać. Dlatego także niezwykłą miał w twarzy powagę, którą dojrzawszy Zagłoba aż przeląkł się”.
6. „Jon także parsknął śmiechem. Później obaj usiedli na zmarzniętej ziemi, a Duch między nimi. Jon opowiedział, jak razem z Robbem znaleźli wilcze szczenięta w śniegach późnego lata. Wydawało mu się, że było to tysiąc lat temu. Potem zaczął opowiadać o Winterfell”.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz